ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΜΜΑ.
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ.
Η υπόθεση με το πόρισμα Ζορμπά με έχει αναστατώσει. Η διατύπωση του δικαστικού που διάλεξε ο Πρωθυπουργός για να διερευνήσει ΠΟΙΟΙ πήραν τις ΜΙΖΕΣ στο σκάνδαλο των υποκλοπών, απο τα λεφτά των συντάξεων (ταμεία) είναι απελπιστικά σαφής :
"ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ (ΜΙΖΕΣ) ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΤΑΜΕΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ"
Ο Ζορμπάς υπέβαλλε το πόρισμα πρίν ανακοινωθεί η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Τίμια, δεν έπαιξε παιχνίδι.
Και μετά, άρχισε παρακρατική θύελλα. Πέσαν να τον φάνε. Οι παρεμβάσεις δικαστικών λειτουργών, σε βάρος του θυμίζουν τις παρεμβάσεις του παλιού εισαγγελέα του αρείου πάγου, του Κόλλια, για να γλυτώσουν οι υπεύθυνοι της δολοφονίας Λαμπράκη, στα μέσα της άγριας δεκαετίας του 60.
Ας έχετε τα μάτια σας και τα αυτιά σας ανοιχτά. Θα μάθετε για παρεμβάσεις σε μέλη της επιτροπής, για μυστικά ραντεβού, για προσπάθεια ποδηγέτησης, για απειλές, για...για...
Για επιβεβαίωση, κάντε μια αρχή απο το πάντα αξιοπρεπές ΑΝΤΙ
Την ίδια ώρα, η δίωξη κατά του πρώην διευθυντή του ΠΑΣΟΚ Παπακωσταντίνου, γίνεται με πολιτική εντολή. Είναι σαφές. Δεν υπερασπίζομαι ούτε τον Παπακωσταντίνου, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ξεχνώ ως πολίτης την ατιμωρισία του χρηματιστηρίου.
Ο υπουργός δικαιοσύνης μπήκε σε μονοπάτια επικίνδυνα. Σκοτεινά. Απειλητικά. Παρακρατικά.
Η ιστορία δεν θα του εξασφαλίσει ΠΟΤΕ, μια θέση δίπλα στον πατέρα του. Παρά μόνο ως καρικατούρα.
